Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (P.D.D. Pervasive Developmental Disorders ), αποτελούν ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση, ελλειπή επικοινωνία, επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά και ελλειματική φαντασία.
Σύμφωνα με το DSM-IV περιλαμβάνουν τις εξής διαταραχές:

• Αυτιστική διαταραχή.
• Διαταραχή Rett.
• Διαταραχή Asperger.
• Παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή.
• Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή – μη προσδιοριζόμενη.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

• Απουσία βλεμματικής επαφής.
• Στερεοτυπικές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις-φτερούγισμα, λικνισμα, βάδιση στις μύτες των δαχτύλων κ.λ.π.
• Προσκόλληση σε συγκεκριμένα αντικείμενα ή τμήματα αυτών, ρουτίνες ή τελετουργίες.
• Μη ανοχή σε αλλαγές ρουτίνας.
• Παιχνίδι στερεοτυπικό, ιδιόρρυθμο, μη δημιουργικό.
• Ελλειμα στην ικανότητα μίμησης.
• Δυσκολία συμμετοχής σε ομαδικό παιχνίδι.
• Προτίμηση σε μοναχικές δραστηριότητες.
• Ελλειματική επικοινωνία και ανάπτυξη σχέσεων με συνομηλίκους ή με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
• Ελλειματική μη λεκτική επικοινωνία(εκφράσεις προσώπου, χειρονομίες)
• Ελλειματική χρήση του λόγου, ή απουσία ανάπτυξης λόγου.
• Στερεοτυπική και επαναλαμβανόμενη ομιλία-ηχολαλία.
• Ομιλία μονότονη, με διαταραχές στον ρυθμό και στην προσωδία.
• Δυσκολία στη χρήση αντωνυμιών.
• Δυσκολία στην έναρξη και διατήρηση διαλόγου.
• Δυσκολία στην κατανόηση και έκφραση συναισθημάτων.
• Ελλειματική φαντασία και κοινωνική μίμηση.
• Αισθητηριακά προβλήματα που χαρακτηρίζονται από ιδιόρρυθμη ανταπόκριση σε ερεθίσματα όπως το φώς, οι ήχοι και οι μυρωδιές.
• Ελλειψη επίγνωσης κοινωνικών κανόνων.
• Ελλειψη επίγνωσης κινδύνου.
• Αυτοτραυματισμοί.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών είναι ποικίλες, ωστόσο πραγματοποιούνται πάντα με τη συμμετοχή της διεπιστημονικής ομάδας (λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς, ψυχολόγους και παιδοψυχίατρο ) στοχεύοντας στην ανάπτυξη της λεκτικής επικοινωνίας, στον περιορισμό της στερεότυπης συμπεριφοράς, στην ενίσχυση της αυτονομίας και στη βελτίωση της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης-επικοινωνίας.
Η αντιμετώπιση των δυσκολιών μιάς Διάχυτης Αναπτυξιακής Διαταραχής, στηρίζεται στο συμπεριφορικό μοντέλο-τροποποίησης της συμπεριφοράς και σε εναλλακτικά συστήματα επικοινωνίας. Τα εναλλακτικά συστήματα επικοινωνίας βασίζονται στην οπτική επικοινωνία μέσω συμβόλων ή εικόνων.
Τα συνηθέστερα προγράμματα που χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση ατόμων με επικοινωνιακές διαταραχές, είναι τα προγράμματα:

– MAKATON
– TEACCH
– PECS
– ABA
– SENSORY INTEGRATION

Μέσω των Παραπάνω προγραμμάτων επιτυγχάνεται η βελτίωση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων τους και η ανάπτυξη των ικανοτήτων τους(ούτως ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος και να προσαρμόζονται σ αυτό).

Η αντιμετώπιση των δυσκολιών, δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στο ίδιο το άτομο με στόχο την προσαρμογή του στο περιβάλλον, αλλά και στο περιβάλλον το οποίο θα πρέπει να προσαρμοστεί στο άτομο.
Η έγκαιρη διάγνωση, διασφαλίζει τόσο για το παιδί τη δυνατότητα ταχύτερης αποκατάστασης και ανάπτυξης (αυξάνοντας το ποσοστό της λειτουργικότητας),όσο και για την οικογένεια, την υποστήριξη που χρειάζεται ώστε να κατανοήσουν τις δυσκολίες, να τις περιορίσουν και ν αποφύγουν την εδραίωση ανεπιθύμητων-προβληματικών συμπεριφορών του παιδιού.